Klaster łańcucha dostaw
Klaster łańcucha dostaw to inaczej układ sieciowy między przedsiębiorstwami, powiązanymi ze sobą w sposób instytucjonalny, strategiczny oraz relacyjny. Np. w branży TSL znaczenie ma sieć powiązań między firmami transportowo-logistycznymi, spedytorami, urzędami celnymi, hurtownikami, kupującymi, a także innymi kluczowymi partnerami biznesowymi. Zatem firmy te łączy wspólny interes oparty na popycie i podaży własnych zasobów (produktów, usług) wnikających z kosztów transakcyjnych w obrocie gospodarczym. Dlatego też działania są skoncentrowane na wymianie handlowej tych zasobów w łańcuchu dostaw oraz oscylują wokół: uporządkowania, ich alokacji do właściwych partnerów biznesowych, a także opracowania strategii użytkowania tych zasobów do własnych potrzeb przy równoczesnej maksymalizacji efektów współpracy. Oprócz zasobów rozumianych jako fizyczny produkt, aby móc wejść na zagraniczne rynki zbytu, należy pomyśleć również o niematerialnych zasobach relacyjnych. Dzięki właściwej komunikacji, w której sposób porozumiewania się jest ujednolicony dla ludzi z różnych stron świata w obliczu barier językowych czy norm kulturowych.
International Commercial Terms
Branża TSL przede wszystkim opiera się na zagranicznych rynkach zbytu: imporcie, eksporcie i tranzycie. Dlatego tak bardzo ważne jest, aby przy pozyskiwaniu zleceń od podmiotów zlokalizowanych w innych państwach, były wystandaryzowane zasady komunikacji zrozumiałe dla każdej ze stron współpracy. Istnieje dokument określający współpracę międzynarodową, zwaną Incoterms 2020, czyli International Commercial Terms. To międzynarodowe reguły handlowe, które opisują ujednolicone zasady podziału kosztów oraz ryzyka między kontrahentami z całego świata. Zostały one utworzone przez ICC – Międzynarodową Izbę Handlową (International Chamber of Commerce), w której zrzeszonych jest ponad 6,5 miliona członków z różnych państw. Historycznie pierwsze spisane zasady handlowe sięgają roku 1936. Zasady kupna i sprzedaży międzynarodowej zmieniają się co 10 lat. Dlatego istnieją oznaczenia 2020, 2010. 2000, itd., które mają ogromne znaczenie przy realizacji zleceń. Incoterms bazują na Konwencji ONZ odnoszącej się do umów dla Międzynarodowej Sprzedaży Dóbr
Jak należy rozumieć Incoterms 2020?
Incoterms nie są umową sprzedaży sensu stricte – to wyłącznie ujednolicone zasady ułatwiające współpracę między kontrahentami bezpośrednimi, a także instytucjami pośredniczącymi, którzy zdecydują się na kooperację międzynarodową. W skład Incoterms 2020 wchodzi 11 podstawowych terminów określonych trzy literowymi skrótami. Wśród reguł powszechnych dostępnych dla każdego rodzaju transportu będą to oznaczenia: EXW, FCA, CPT, CIP, DAP, DPU, DDP. Również istnieją również skrótowce: FAS, FOB, CFR oraz CIF, które mają zastosowanie wyłącznie w transporcie morskim i wodnym śródlądowym.
Reguły powszechne
1. EXW (EX Works ? z zakładu)
zadaniem sprzedawcy jest sprawdzenie jakości wysyłanego towaru, a także właściwe zmierzenie wymiarów przesyłki, zważenie wagi ostatecznej, czy też policzenie towaru. Dostawa zostanie uznana za zrealizowaną w momencie wydania i dostarczenia towaru w wyznaczonym przez klienta miejscu. Sprzedawca nie jest zobligowany do dalszych czynności związanych np. z załadunkiem do transportu czy odprawę eksportową.
2. FCA (Free Carrier ? dostarczone do przewoźnika)
dostawa towaru zostaje uznana za zrealizowaną po stronie sprzedającego w momencie, gdy:
a. Załadunek odbywa się na terenie sprzedającego ? w momencie pełnego załadunku na transport zorganizowany przez kupującego;
b. Załadunek odbywa się poza terenem sprzedawcy ? w momencie dostarczenia towaru przez sprzedawcę do przewoźnika lub innej osoby, którą wskazał kupujący i są gotowe do wyładunku.
3. CPT (Carriage Paid To – przewóz opłacony do)
sprzedający opłaca fracht do wyznaczonego miejsca, w którym towar zostanie przekazany przewoźnikowi przez niego wskazanemu, co jest równoznaczne z przeniesieniem pełnego ryzyka straty lub uszkodzenia towaru na kupującego. Ważne jest, aby sprzedawca podpisał umowę na przewóz towarów od momentu dostawy do miejsca przeznaczenia.
4. CIP (Carriage and Insurance Paid To ? przewóz i ubezpieczenie zapłacone do)
zadaniem sprzedającego jest dostarczenie towarów do przewoźnika przez niego wskazanego. W tym samym momencie ryzyko strat lub uszkodzeń przechodzi na kupującego. Sprzedający musi zawrzeć umowę ubezpieczenia od ryzyka utraty lub uszkodzenia towarów przez kupującego, licząc od miejsca dostawy do punktu przeznaczenia. Dodatkowo ubezpieczenie leży w gestii sprzedawcy.
5. DAP (Delivered at Place – dostarczone do miejsca)
sprzedający dostarcza towary, tym samym przenosząc ryzyko na kupującego w momencie pozostawienia towaru do pełnej dyspozycji kupującego oraz gotowe do wyładunku w oznaczonym miejscu przeznaczenia. Również po stronie sprzedawcy istnieje wszelkie ryzyko związane z transportem towarów do miejsca przeznaczenia. Rozładunek należy już do roli kupującego.
6. DPU (Delivered at Place Unloaded ? dostarczone do miejsca wyładowania)
zadaniem sprzedawcy jest dostarczenie towarów i przeniesienie ryzyka na kupującego po wyładowaniu ich z transportu i pozostawieniu do pełnej dyspozycji kupującego w miejscu przeznaczenia. To jedyna reguła, w której sprzedawca musi zorganizować wyładunek w oznaczonym miejscu.
7. DDP (Delivered Duty Paid ? dostarczone cło opłacone)
dostawa zostaje uznana za dokonaną po stronie sprzedającego w momencie, gdy dostarczy kupującemu towary odprawione w imporcie i gotowe do wyładunku w oznaczonym miejscu przeznaczenia, za które ponosi odpowiedzialność.
Reguły transportu morskiego i śródlądowego
8. FAS (Free Alongside Ship ? dostarczone wzdłuż burty statku)
sprzedawca przenosi ryzyko na kupującego w momencie dostarczenia towaru do burty statku w oznaczonym porcie. nie jest wymagany załadunek po stronie sprzedawcy. Koszty i ryzyko w tym momencie przechodzi na kupującego.
9. FOB (Free On Board ? dostarczony na statek)
chwila przekroczenia burty statku przez towar to czas przeniesienia ryzyka i kosztów ze sprzedawcy na kupującego.
10. CFR (Cost and Freight ? koszt i fracht)
po załadunku w porcie nadania sprzedający nie ponosi kosztów ubezpieczenia, za które odpowiedzialny jest kupujący. Koszty ubezpieczenia leżą po stronie kupującego. Dostawa zostaje uznana za zrealizowaną w momencie załadunku towaru na statek armatora.
11. CIF (Cost Insurance and Freidght ? koszt, ubezpieczenie i fracht)
sprzedający zawiera umowę ubezpieczeniową, którą opłaca. Po jego stronie jest również opłacenie frachtu. Dostarcza towar na pokład statku, co wiąże się z jednoczesnym przeniesieniem ryzyka straty lub uszkodzenia towaru na kupującego.
Tłumaczenia dla branży TSL. Dlaczego warto współpracować z Lingua Nova?
Podjęcie współpracy z tłumaczami Lingua Nova to minimalizacja własnego czasu pracy. Możesz zająć się bieżącą pracą, a nasi tłumacze przygotują dla Ciebie tłumaczenia wybranych dokumentów na wybrany przez Ciebie język. Dzięki temu odciążymy Ciebie z części obowiązków związanych z tłumaczeniami, jednocześnie redukując Twój stres.
Tłumaczenia dla branży TSL obejmować będą m.in.:
- Tłumaczenia poświadczone specjalistycznych tekstów firmowych, w tym umów handlowych, dokumentów prawych, zezwoleń, koncesji;
- Tłumaczenia ustne (wsparcie tłumaczy we właściwej komunikacji pomiędzy kontrahentami z różnych stron świata np. na międzynarodowych wydarzeniach branżowych, konferencjach, spotkaniach online, itd.)
- Tłumaczenie materiałów promocyjnych i reklamowych (ulotki, foldery, artykuły publicystyczne, itd.) na język obcojęzycznego kontrahenta;
- Tłumaczenie tekstów źródłowych na strony www w wielu językach świata;
- I wiele innych.
